( مسئله 1433) موقعى كه مأموم نيّت مى كند، بايد امام را معيّن نمايد، ولى دانستن اسم او لازم نيست; مثلا اگر نيّت كند كه: «اقتدا مى كنم به امام حاضر»، نمازش صحيح است.

( مسئله 1434) مأموم بايد غير از حمد و سوره، همه چيز نماز را خودش بخواند; ولى اگر ركعت اول يا دوم او، ركعت سوم يا چهارم امام باشد، بايد حمد و سوره را بخواند.

( مسئله 1435) اگر مأموم در ركعت اول و دوم نماز «صبح» و «مغرب» و «عشا» صداى حمد و سوره امام را بشنود ـ اگرچه كلمات را تشخيص ندهد ـ بايد حمد و سوره را نخواند و اگر صداى امام را نشنود، مستحبّ است حمد و سوره را بخواند ولى بايد آهسته بخواند و چنانچه سهواً بلند بخواند، اشكال ندارد.

( مسئله 1436) اگر مأموم بعضى از كلمات حمد و سوره امام را بشنود، احتياط واجب آن است كه حمد و سوره را نخواند.

( مسئله 1437) اگر مأموم سهواً حمد و سوره را بخواند، يا تصوّر كند صدايى را كه مى شنود صداى امام نيست و حمد و سوره را بخواند و بعد بفهمد صداى امام بوده، نمازش صحيح است.

( مسئله 1438) اگر شك كند كه صداى امام را مى شنود يا نه، يا صدايى بشنود و نداند صداى امام است يا شخص ديگر، مى تواند حمد و سوره را بخواند.

( مسئله 1439) مأموم نبايد در ركعت اول و دوم نماز ظهر و عصر، حمد و سوره بخواند و مستحبّ است به جاى آن ذكر بگويد.

( مسئله 1440) مأموم نبايد تكبيرة الاحرام را پيش از امام بگويد، بلكه احتياط واجب آن است كه تا تكبير امام تمام نشده، تكبير نگويد.

برای مشاهده به ادامه مطلب مراجعه فرمایید